میثم محسنی کوتنایی : اخلاق و مرام پهلوانی جزیی جدا نشدنی از ورزش است که عمل به این صفت های  انسانی والا ، کاری سخت و دشوار برای ورزشکاران و تمام مدعیان این مسلک است .

این روزها و در جامعه ما هر کس که به مقام قهرمانی در رشته‌ای دست می‌یابد با خواندن " جهان پهلوان "  به او کمربند یا بازوبند پهلوانی می‌دهند و او را قهرمان ملی می‌نامند.

فرهنگ و آداب و رسوم پهلوانی از ویژگی‌های یک فرد پارسا، زاهد و مردم دار بوده و هست. او نه تنها در عرصه‌های ورزشي مقام آور بوده بلکه خصایص و اخلاق او سبب شده تا به عنوان الگو برای دیگران مد نظر قرار گیرد.

 بدون شک تعداد قهرمانان ملی درتمامی رشته‌های ورزشی در ایران بسیار بسیار زیاد است اما زمانی که پای پهلوان به میان می‌آید دیگر نمی‌توان هر قهرمانی را پهلوان نامید کاری که به اشتباه بارهاو بارها شاهد آن هستيم اما در نهایت مي‌بينيم که آن قهرمانی که ما پهلوان نامیده‌ایم به راستی پهلوان نبوده و نیست.

پهلواني به زور بازو، درک صحیح از آن رشته‌ی ورزشی و نفر اول درآن رشته بودن نیست بلکه پهلوان كسي است كه همانند پورياي ولي و جهان پهلوان  تختی به محبوبیتی مردمي برسد که قابل وصف نباشد.

 قهرمان ملی بودن ارزش زیادی دارد اما مانی و پایدار نیست و دوره‌ی زمانی خاصی دارد که سپری خواهد شد اگر کمی به ذهن ناخودآگاه خود رجوع کنید اسامی زیادی در ذهنتان نقش مي‌بندد که در رشته‌های مختلف مقام آور بوده‌اند اما حالا یادی از آنها هم نمی‌شود چون آنان به بسیاری از مسائل به صورت یک بعدی توجه می‌کردند و خود نیز تلاشی برای رسیدن به درجه‌ی پهلوانی نکرده‌اند.

زلزله مهیب ماه گذشته آذربایجان شرقي که 250 کشته و هزار و 800 مجروح داشت ، فرصت مناسبی بود تا شاهد همنوایی و همدردی مردم تمام استان های ایران با آذربایجانی های زلزله زده فارغ از هر سلیقه و زبانی باشیم .

در این میان ، حضور انسان دوستانه علی دایی در اولین ساعات پس از بروز این حادثه ، اندکی از آلام مردم این منطقه را کاست . پس از آن بود که ورزشکاران رشته های مختلف یکی پس از دیگری روانه شهرهای زلزله شدند و حتی فراتر از آن در تهران و شهرهای دیگر معرفت به خرج دادند و از محبوبیت و مقبولیت خود میان مردم به خوبی و درستی استفاده کردند و کمک های فراوانی برای ساخت و بازسازی منازل تخریب شده جمع آوری کردند .

ورزشکاران مازندرانی هم حضوری گرم در این مناطق داشتند ، آن ها که به تازگی از المپیک لندن بازگشته بودند ، شتابزده به تبریز رفتند و در میان هیاهوی رسانه ای آن روزها ، از مردم زلزله زده دلجویی کردند .

 اما سوال اینجاست که آیا محبت ورزشکاران نامدار مازندرانی فقط باید خرج هم میهمان عزیز و داغدار ما در استان های دیگر شود و نبابید سهمی کوچک از آن نصیب مازندرانی ها شود ؟

خون مردم داغدار بهشهر چه تفاوتی با دیگر مردم دارد ؟

تعداد کشته های اندک مردم سیل زده بهشهر می تواند منطق درستی برای بی توجهی ورزشکاران مازندرانی به این مردم شود ؟
 در شرایطی که روز و شب مردم سیل زده بهشهر به سختی می گذرد و آن ها چشم به راه حمایت های مادی و معنوی ایرانی ها و بخصوص مازندرانی های نوعدوست هستند ، حضور یافتن ورزشکاران مازندرانی در این مناطق و دلجویی از آن ها انتظار و توقع زیادی است ؟

مردم بهشهر چه در رقابت های المپیک و چه قبل و یا بعد از آن ، با پیروزی های ورزشکاران هم استانی خود سر به آسمان ساییدند و هم نوا با دیگر مردم ایران ، شریک قهرمانی ورزشکاران خود شدند و فریاد شادی و غرور سر دادند .


چه تفاوتی میان مردم بهشهر و تبریز وجود دارد که ورزشکاران مازندرانی نه تنها زحمت حضور در این مناطق را به خود ندادند بلکه از دادن یک پیام تسلیت خشک و خالی هم دریغ کردند .

ورزشکارانی که در روزهای پس از زلزله تبریز به دنبال آن بودند تا از دیگر هم صنفی های نامدار ایرانی جا نمانند و با گروهی از عکاسان و تصویربرداران به دیدار مردم زلزله تبریز رفتند این روزها چه دغدغه ای دارند که حاضر نمی شوند مسافت اندک شهرهای استان تا بهشهر را بپیمایند ؟

علی دایی و کریم باقری و دیگر ورزشکاران ترک زبان ایران ، دغدغه ای بیشتر از سایر ورزشکاران داشتند و تصاویر منتشر شده از آن ها که در حال جمع آوری کمک های مردمی هستند و به کرات به مردم زلزله زده رفته اند ، فراموش نشدنی است .

جای تختی و امثال دایی و باقری در ورزش مازندران خالی است . شاید مقصر اصلی در این رفتارها مردم باشند . آن ها که از این ورزشکاران به اشتباه پهلوان ساختند و بدون توجه به  پیشینه پهلوانان نامداری مانند پوریای ولی و تختی و دیگران ، به قهرمانان خود لقب پهلوان دادند .

 تفاوت قهرمانی تا پهلوانی ، بیشتر از آن است که تصور می شود . مگر ایرانیان می توانند تصویر جمع آوری کمک های تختی برای مردم زلزله زده بویین زهرا از حافظه مردم ایران پاک شدنی است ؟

هیچ چیز نمی‌تواند مرا خوشحال كند؛ پول، مدال طلا، عشق و حتی عشق... نسبت به این مردمی كه به فرودگاه آمده‌اند، احساس شرمندگی می‌كنم. راستی چقدر محبت بدهكارم!؟

"" آخرین دست نوشته های جهان پهلوان تختی هنگام عزیمت به آخرین سفر پس از مشاهده خیل عظیم بدرقه کنندگان ""